یادگیری خودتنظیم : کلید استقلال و مسئولیتپذیری در دانشآموزان
یادگیری خودتنظیم ( Self-Regulated Learning ) یک رویکرد آموزشی است که به دانشآموزان کمک میکند تا فرآیند یادگیری خودشان را کنترل و هدایت کنند. هیجان انگیز و وسوسه کننده به نظر میرسد. مگر نه؟ در این روش، دانشآموزان به طور فعال در برنامهریزی، نظارت و ارزیابی یادگیری خود مشارکت دارند. هدف اصلی یادگیری خودتنظیم، تقویت استقلال دانشآموزان و ایجاد مسئولیتپذیری در فرآیند یادگیری است.
ویژگیهای کلیدی یادگیری خودتنظیم
- برنامهریزی و هدفگذاری: دانشآموزان باید برای یادگیری خود اهداف مشخصی تعیین کنند و برای دستیابی به آنها، برنامهریزی نمایند.
- نظارت بر پیشرفت: دانشآموزان به طور مرتب پیشرفت خود را ارزیابی میکنند و در صورت لزوم، استراتژیهای خود را تغییر میدهند.
- ارزیابی و بازخورد: ارزیابی مداوم عملکرد و دریافت بازخورد، به دانشآموزان کمک میکند تا نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کرده و عملکرد خود را بهبود دهند.
- مشارکت فعال: در این روش، دانشآموزان از خود سوالات میپرسند! شاید به نظر عجیب بیاید اما یکی از بهترین شیوههای تقویت تفکر است.
روشهای اجرا و مثالهای عملی در کلاس درس
-
پیشدبستانی:
در مقطع پیشدبستانی، میتوان با استفاده از فعالیتهای ساده و جذاب به دانشآموزان کمک کرد تا یادگیری خود را مدیریت کنند. مثلاً معلم میتواند از تقویمهای تصویری برای دانشآموزان استفاده کند تا آنها اهداف روزانه خود را شبیهسازی کنند. برای مثال، میتوان از یک تقویم ساده استفاده کرد که در آن فعالیتهایی مانند “رنگآمیزی تصویر”، “خواندن داستان” و “انجام بازی” به وضوح نشان داده شده باشد. این فعالیتها به دانشآموزان کمک میکند تا متوجه شوند که یادگیری میتواند یک فرآیند سازماندهی شده و هدفمند باشد.
-
دبستان:
در مقطع دبستان، یکی از روشهای خودتنظیم این است که دانشآموزان برای پروژههای خود هدفگذاری کنند و آنها را در مراحل مختلف پیگیری کنند. مثلاً در درس علوم، معلم میتواند از دانشآموزان بخواهد که یک پروژه تحقیقاتی در مورد یک گیاه انجام دهند. دانشآموزان ابتدا باید هدف تحقیق خود را تعیین کنند، سپس مراحل جستجو، گردآوری اطلاعات و ارائه نتایج را طبق یک برنامه زمانبندی شده انجام دهند. این برنامه ریزی به آنها کمک میکند تا مهارتهای خودتنظیمی را در عمل تجربه کنند.
-
متوسطه اول:
در این مقطع، میتوان از تکنیکهای پیشرفتهتر یادگیری خودتنظیم استفاده کرد. یکی از این تکنیکها، استفاده از چکلیستها است که به دانشآموزان کمک میکند تا مراحل مختلف یک پروژه یا تمرین را دنبال کنند. برای مثال، در درس زبان فارسی، معلم میتواند از دانشآموزان بخواهد که یک مقاله نوشتاری بنویسند. ابتدا باید عنوان مقاله را انتخاب کنند، سپس یک طرح کلی تهیه کنند و در نهایت بر اساس بازخوردهای معلم و همکلاسیها، اصلاحات لازم را انجام دهند. این روند به دانشآموزان کمک میکند تا مهارتهای خودتنظیمی و بازخورد گرفتن از دیگران را تمرین کنند.
-
متوسطه دوم:
در مقطع متوسطه دوم، یادگیری خودتنظیم میتواند به صورت پروژههای طولانیمدت و پیچیدهتر درسی مانند تحقیق و پژوهش انجام شود. بهعنوان مثال، در درس تاریخ، دانشآموزان میتوانند یک تحقیق در مورد یک دوره تاریخی خاص انجام دهند. آنها ابتدا باید اهداف تحقیق خود را تعیین کرده و منابع مناسب را انتخاب کنند. سپس، به طور منظم پیشرفت خود را ارزیابی کرده و بر اساس مشکلاتی که در مسیر تحقیق پیش میآید، روشهای جستجو و تحقیق خود را اصلاح کنند. این فرآیند به دانشآموزان کمک میکند تا علاوه بر یادگیری محتوا، مهارتهای سازماندهی و مدیریت زمان را نیز در خود تقویت کنند.
مزایای یادگیری خودتنظیم برای دانشآموزان
- تقویت استقلال: دانشآموزان یاد میگیرند که مسئولیت یادگیری خود را بر عهده بگیرند و از دیگران کمک نخواهند کرد.
- افزایش اعتماد به نفس: با مشاهده پیشرفت خود، دانشآموزان احساس موفقیت میکنند و این موجب افزایش اعتماد به نفس آنها میشود.
- ارتقای مهارتهای حل مسئله: با مواجهه با چالشها و نیاز به تغییر استراتژیها، دانشآموزان مهارتهای حل مسئله و تفکر انتقادی خود را تقویت میکنند.
- آمادگی برای زندگی واقعی: یادگیری خودتنظیم، دانشآموزان را برای مواجهه با مشکلات زندگی و شغلهای آینده آماده میکند.
چالشها و راهحلها
- چالش زمان: اجرای این روش ممکن است به زمان بیشتری نیاز داشته باشد. چون هر دانش آموز فرصتی میخواهد تا با پروژه خودش دست و پنجه نرم کند. معلمان باید زمان کلاس را طوری مؤثر مدیریت کنند که فرصت کافی برای یادگیری خودتنظیم فراهم شود.
- چالش انگیزه: برخی از دانشآموزان ممکن است در ابتدا علاقهای به یادگیری خودتنظیم نداشته باشند. برای غلبه بر این چالش، معلمان میتوانند با معرفی بازیها، مسابقات یا فعالیتهای جذاب، انگیزه دانشآموزان را افزایش دهند.
مخلص کلام
یادگیری خودتنظیم میتواند به دانشآموزان کمک کند تا مسئولیت یادگیری خود را بر عهده بگیرند و مهارتهایی مانند برنامهریزی، نظارت بر پیشرفت و ارزیابی عملکرد خود را تقویت کنند. با استفاده از این روش، دانشآموزان نه تنها دروس خود را بهتر یاد میگیرند، بلکه مهارتهای زندگی و آینده شغلی خود را نیز بهبود میبخشند.