به نظر شما بزرگواران چطور می توانیم به دانش آموزانی که پدر و مادرشان اختلافات شدید خانوادگی دارند کمک کنیم؟
1 پسندیده
برخورد صحیح با دانشآموزانی که در خانواده دچار مشکل و اختلاف هستند، نقش کلیدی در ایجاد فضای حمایتی و کاهش اثرات منفی دارد. در اینجا چند راهکار مهم و عملی را پیشنهاد میدهم:
۱- ایجاد فضای حمایتگرایانه
- اطمینان دهید که مدرسه و معلمان محلی امن برای دانشآموز است و او میتواند بدون ترس دربارهی مشکلاتش صحبت کند.
- رابطهای بر پایه احترام، همدلی و اعتماد برقرار کنید، چرا که احساس اینکه فرد مورد حمایت است، کمک بزرگی میکند.
۲- شنیدن فعال و همدلی پرچمدار برخورد
- به دانشآموز فرصت دهید درباره احساسات، نگرانیها و تجربیاتش صحبت کند.
- همدلی کنید، مثلا بگویید: «میفهمم که این شرایط بر تو چه تأثيری میذاره، و برات سخت است.»
- هرگز نظرات قضائی یا راهحلهای مستقیم ندهید، بلکه بگذارید خودش احساس و اتفاقات را بیان کند.
۳- رهنمودهای حرفهای و ارجاع به متخصصین
- در مواردی که بحران یا اضطراب شدید است، دانشآموز را به مشاور مدرسه یا مراکز مشاوره روانشناسی ارجاع دهید.
- کمکهای تخصصی میتواند در کنار شما، سلامت روانی دانشآموز را تضمین کند.
۴- تربیت مهارتهای مقابله و خودمراقبتی
- آموزش مهارتهای مدیریت استرس، تنفس عمیق، تمرکز و صحیحسازی احساسات.
- ترویج فعالیتهای هنری، ورزش یا سایر فعالیتهای مثبت که تخلیه هیجانی و آرامش بخشی دارد.
۵- ارتباط با خانواده، در صورت امکان و با رعایت مصلحت
- در صورت مناسب بودن، و با همکاری مدرسه و مشاور، تلاش کنید ارتباط ساختاری و منطقی با خانواده برقرار کنید و راهکارهای بهتر برای حمایت خانواده ارائه دهید.
- اما اگر خانواده مشکلزا باشد و تماس منجر به تنش بیشتر شود، از مداخلات مستقیم پرهیز کنید و بیشتر تمرکز بر حمایت فردی دانشآموز باشد.
۶- برنامهریزی برای حمایت تحصیلی و اجتماعی
- اطمینان حاصل کنید که مشکلات خانوادگی روی تمرکز و پیشرفت تحصیلی او تأثیر منفی نگذارد.
- در صورت نیاز، برنامههای کمک درسی، مشاوره تحصیلی و فعالیتهای گروهی را تشویق کنید.
در مجموع، مهمترین کاربرد این است که شما به عنوان مدیر یا معلم ، فضایی پُر از محبت، احترام و حمایت ایجاد کنید و دانشآموز احساس کند در کنار او هستید.
1 پسندیده
سلام همکار
به نظرم باید به ریشه بزنیم!
تو این شرایط اولین چیزی که از بچه گرفته میشه احساس امنیته!
بایدبهش احساس امنیت بدیم
شمرده حرف بزنیم
برای شنیدن صحبتهاش سکوت کنیم و اجازه بدیم گاهی بدون اینکه کاری کنیم کنارمون باشه
این بچه ها در معرض استرس زیادی هستند
وقتی تو کلاس یا مدرسه همچین موردی رو دیدید، باید قبل از هر امتحان از تکنیکهای آرامسازی استفاده کنید و یا مدل ارزیابیتون رو تغییر بدید
زنگ ورزش و بازیهای ریتمیک رو جدی بگیرید.
بهتره تو مدرسه این قضیه نپیچه!
خیلی به روی خودتون نیارید که چه اتفاقی افتاده!
چون خود این مسئله که اونا آگاه باشن شما خبر دارید براشون بار روانی میاره!
سعی کنید نامحسوس براش شرایط بهتری رو فراهم کنید
1 پسندیده
ممنون از پیشنهادات خوبتون
سلامت باشید بانو
1 پسندیده
شناسایی غیرمستقیم: معلمان یا مربیان رفتارهایی مانند انزوا، پرخاشگری، کمتمرکزی یا افت نمره را علامت هشدار میدانند.
در گفتوگوی فردی، با جملات حمایتگر («به نظر میرسد این روزها ذهنت مشغول است») دانشآموز را به بیان احساسات خود دعوت میکنیم.
توجه شود که سؤال مستقیم درباره دعوای والدین ممنوع است؛ اعتماد باید تدریجی شکل گیرد.
۲. ایجاد “حلقه امن مدرسهای”
اختصاص معلم یا مشاور مرجع که کودک بداند همیشه میتواند نزد او پناه ببرد.
دعوت به فعالیتهای ثابت و آرام مثل کتابخوانی، کاردستی یا گروه هنر؛ چون در شرایط تنش خانوادگی، فعالیت خلاق باعث تخلیۀ هیجان میشود.
در مدارک ارزشیابی کیفی–توصیفی، وضعیت هیجانی را بهصورت بازخورد همدلانه ثبت کنید («در روزهای سخت زندگی تلاش میکند آرامش خود را حفظ کند»).
۳. آموزش معلمان به مشاهده همدلانه
معلم باید فرق بگذارد بین «رفتار بینظم» و «علامت روانی اضطراب».
همکاران محترم شما (مثلاً خانم رضایی یا آقای احمدی) میتوانند دوره کوچک ضمنخدمت برگزار کنند با عنوان:«نخست آرامش، سپس آموزش» — آموزش پایهای در کنترل هیجان دانشآموزان آسیبدیده از تنش خانوادگی.
۴. مداخله مشاور مدرسه
انجام جلسات مشاوره فردی کوتاه با رویکرد بازگویی احساس، نه تحلیل علت.مثال گفتوگو: «چه چیزهایی در مدرسه باعث میشود احساس آرامش کنی؟»
تقویت «نقشه حمایت اجتماعی»: تعیین دو دوست، یک معلم، یک بزرگسال قابل اعتماد برای ارتباط مستمر.
در صورت شدت آسیب یا نشانه افسردگی، ارجاع به مرکز مشاوره تخصصی اداره کل آموزش و پرورش مازندران ضروری است.
۵. تعامل ایمن با والدین درگیر
گفتوگوی جداگانه با هر والد بدون جانبداری. هدف: تأکید بر اینکه فرزندشان نیاز به ثبات دارد، نه قضاوت.
درخواست میشود در زمان تحویل یا تماس با مدرسه، از بحث و جدل در مقابل فرزند اجتناب کنند.
اگر اختلاف حقوقی یا پروندهی قضایی وجود دارد، مدرسه باید صرفاً نقش حمایت آموزشی داشته باشد، نه مداخله قضایی.
۶. برنامه حمایتی گروهی
تشکیل گروه «یاران آرامش» از دانشآموزانی با تجربههای مشابه؛ تحت نظارت مشاور، با هدف تخلیۀ هیجان و همراهی.
برگزاری کارگاه کوتاه «احترام به والدین در شرایط دشوار»؛ تقویت احساس کنترل در کودک.
هفتهای یک ساعت فعالیت آرامشبخش مانند نقاشی، یوگای کودکان، یا داستاننویسی درباره آرزوها.
۷. پیام تربیتی مدرسه
مدرسه باید از نگاه کودک، جایی باشد که در آن عشق، ثبات و امنیت وجود دارد؛
حتی اگر در خانه طوفان باشد، در مدرسه باید آرامش باشد.
۸. پیوند با طرحهای موجود شما
میتوان این محور را در طرحهای قبلی شما (مثل «پدران همراه مدرسه» و «تقویت مسئولیتپذیری») ادغام کرد. برای مثال:
دعوت پدران به گفتوگوی مشترک درباره آرامش خانوادگی و تربیت دختران.
مسئولیتپذیری عاطفی دانشآموزان در حرفهایتر کردن گفتوگوهای خود با والدین.
1 پسندیده
ممنونم جناب آقای بخشنده🙏
نکات خیلی دقیقی فرمودید