شما فکر می‌کنید روابط دوستی در کدام گروه سنی حساس‌تر است؟ چرا؟
.
.
.
از شما دعوت می‌شود تا مقاله روابط دوستی دختران در مدرسه: چالش‌ها، فرصت‌ها و مدیریت تعارضات را در این باره مطالعه کنید.
به نظر من سالهای هفتم تا نهم که بچه ها می خوان از خانواده جدا شن کم کم و هویت مستقل پیدا کنند اهمیت به سزایی داره
1 پسندیده
یک کلام: دبییییرررررستان!
1 پسندیده
فکر میکنم همه اش مهم باشه اما دبیرستان بیشتر!
چون بچه ها مستقل تر اند
1 پسندیده
به نظرم وقتی فرد ارتباط امن عاطفی در کانون خانواده نداشته باشه، هر فرصت رابطه ای به هر نحوی براش به منزله یک ریسک خطرناکه. حالا در دوران دانش‌آموزی ممکنه به دلیل کم تر بودن تجربه و کامل نبودن تفکر انتزاعی بیشتر هم میشه. احتمال تبدیل این خطرها به رفتارهای خطر آفرین در دوره اول دبیرستان بالا تره اما آسیب های عمیق روحی رو بیشتر در دبستان بچه ها تجربه میکنند. امیدوارم که این امار هرساله رو به زوال بره.
۱. تو این زمانه که هویتشون رو واااقعا پیدا میکنند.
اگر وارد یه رابطه سمی بشند کلا خودشونو اونجوری میشناسند و بیشترین میزان ضربه به عزت نفس رو به نظرم خواهند داشت.
۲. دوستان یک نوجوان به جای والدیندر اولویت احساسی می‌گیرند
این اولین بار تو زندگی هر کودکه که میذاره کس دیگری جای مامان باباش رو برای مشورت و همدلی و حمایت عاطفی بگیره. دلیل هم داره! دلیلش بقاست. نوجوان سعی میکنه با هم سن و سالهاش همدما بشه تا در آینده جامعه پذیری بدست بیاره پسشکست یا تعارض در دوستی‌ها می‌تونه باعث آسیب‌های جدی عاطفی و اضطراب بشه.
۳. فشار گروه همسالان در بالاترین سطح است
نیاز به پذیرفته‌شدن، مقبول‌بودن، و همرنگ‌شدن با دیگران باعث میشه نوجوان‌ها گاهی دست به رفتارهایی بزنن که با ارزش‌های شخصی‌شون سازگار نیست. این فشار می‌تونه مسیر رشد فردی رو منحرف کنه.
۴. روابط دوستی در نوجوانی الگوی روابط آینده است
سبک‌های ارتباطی، اعتماد، حل تعارض، صمیمیت و حتی مرزگذاری ها که در دوستی‌های این سن تجربه می‌شوند، اغلب الگوهایی برای روابط بعدی (چه دوستانه، چه عاشقانه یا کاری) می‌سازند.